MDA5 ulega ekspresji w wysepkach przed infekcją i indukowany w obu wysepkach i trzustce zewnątrzwydzielniczej po zakażeniu. (D) Ekspresja TLR3 w trzustce. Zamrożone skrawki tkanek wytworzono z WT i Tlr3a /. trzustki od niezakażonych zwierząt (pierwszy, drugi i czwarty panel) lub z trzustki WT 12 godzin po zakażeniu EMCV (trzeci panel). Skrawki wybarwiono anty-TLR3 (brązowy) lub barwiono anty-TLR3 (brązowy) i synaptofizyną (niebieski) w celu uwidocznienia ekspresji w wysepkach (trzeci panel) i pokazano przy różnych powiększeniach jak wskazano (oryginalne powiększenie, x 200, skala paski: 100 mikronów, oryginalne powiększenie, × 400, paski skali: 50 mikronów, oryginalne powiększenie, × 600, paski skali: 33 mikronów) (n = 3). Ekspresję TLR3 można znaleźć w wysepkach, jak również w komórkach nabłonka przewodu, naczyniowych komórkach śródbłonka i śródmiąższowych komórkach zrębowych (groty strzałek wskazują komórki śródmiąższowe TLR3 +). Następnie zapytaliśmy, które komórki krwiotwórcze MDA5 + zrębowe i TLR3 + zapobiegają rozwojowi cukrzycy. Analiza immunohistochemiczna wykazała, że MDA5 jest szeroko indukowany w obu wysepkach i trzustce zewnątrzwydzielniczej podczas infekcji wirusowej, co sugeruje, że MDA5 może działać lokalnie (Figura 4C). Przeciwnie, TLR3 ulegał ekspresji w kilku komórkach szpikowych w wysepkach, jak również w komórkach nabłonka przewodu, naczyniowych komórkach śródbłonka i komórkach śródmiąższowych (Figura 4D). Warto zauważyć, że komórki mieloidalne w wysepkach miały morfologię dendrytyczną, co sugeruje, że mogą one stanowić podzestaw DC, chociaż stosunkowo niewiele ekspresjonuje CD11c (Figura 5A). Aby określić, czy DC przyczyniają się do ochrony, zainfekowaliśmy myszy transgeniczne CD11c-DTR, które umożliwiają selektywne zubożenie komórek CD11c + po podaniu toksyny błoniczej (DT) (50). Myszy, które były leczone DT w dniu. przed zakażeniem EMCV-D rozwinęły hiperglikemię w dniu 4 w porównaniu ze zwierzętami traktowanymi PBS, które nie rozwinęły cukrzycy (Figura 5B). Dodatkowo, myszy leczone DT miały jednolitą śmiertelność w dniu 5 PI (Figura 5C), miały zwiększone miano wirusa w trzustce, śledzionie i sercu (Figura 5D) i wykazywały zmniejszone poziomy układowego IFN-I w porównaniu z kontrolami (Figura 5E ). Immunohistochemia wykazała, że leczenie DT skutkowało zubożeniem kilku komórek CD11c + w trzustce, jak również masowym zubożeniem komórek CD11c + w marginalnych i okołonartanowych strefach śledziony (Figura 5F). Ponieważ większość z tych splenocytów CDllc + eksprymuje TLR3 (Figura 5G i odn. 51, 52), TLR3 może działać lokalnie w wysepkach DC, a także w DC śledziony i innych narządach, które kontrolują układowy poziom zakażenia EMCV. Figura 5CD11c + DC kontroluje zakażenie EMCV-D i rozwój cukrzycy. (A) Identyfikacja CD11c + DC w wysepkach. Seryjnie zamrożone skrawki wytworzono z trzustki niezakażonych zwierząt WT i wybarwiono anty-CD11c (lewy panel) i anty-TLR3 (prawy panel) (oryginalne powiększenie, x 400, pasek skali 50 mikronów) (n = 3). Groty strzałek wskazują komórki CD11c +, które również są TLR3 +. (B. E) CD11c + DC są wymagane do ochrony przed cukrzycą indukowaną EMCV-D .. Myszy CD11c-DTR traktowano PBS (n = 8) lub DT (n = 8), następnie monitorowano pod kątem (B) stężenia glukozy we krwi, (C) przeżywalności, (D) miana wirusa narządu w trzustce, sercu i śledzionie, i (E) IFN-I surowicy po zakażeniu EMCV-D. (F) Zamrożone skrawki przygotowano z myszy traktowanych WT i CD11c-DTR PBS i DT w 48 godzin po traktowaniu. Analiza immunohistochemiczna komórek CD11c + w trzustce i śledzionach tych zwierząt ujawniła zubożenie głównie w śledzionie po traktowaniu DT (oryginalne powiększenie, x 200; pręty skali: 100 mikronów) (n = 3). Groty strzałek wskazują komórki CD11c + w trzustce. (G) Zamrożone odcinki śledzion z WT i Tlr3. /. Myszy użyto do przeprowadzenia immunohistochemicznej oceny ekspresji TLR3 w marginalnych i okoioctonowych strefach śledziony (oryginalne powiększenie, x 200, paski skali: 100 mikronów) (n = 3). Istotność statystyczną obliczono za pomocą testu dwustronnego dla ucznia i pokazano następująco: * P <0,05; ** P <0,01. Oprócz DC, wiadomo również, że TLR3 ulega ekspresji na makrofagach. Aby ocenić potencjalny udział tych komórek w zapobieganiu cukrzycy indukowanej wirusem, zainfekowaliśmy myszy WT, którym wstrzyknięto liposomy zawierające klodronian, aby zubożyć makrofagi (53). Zmniejszenie makrofagów nie powodowało hiperglikemii, ale znacząco zwiększało śmiertelność myszy WT po zakażeniu EMCV-D (Suplementowa Figura 1, materiał uzupełniający dostępny online z tym artykułem; doi: 10,1172 / JCI44005DS1), prawdopodobnie odzwierciedlając rolę populacji śledziony lub innych populacji makrofagów w kontrolowanie infekcji wirusowej, jak zaobserwowano w przypadku innych wirusów (54) [podobne: instytucje zajmujące się pomocą dla młodzieży z problemami rodzinnymi, polskie towarzystwo ultrasonograficzne, zss kolbuszowa dolna ] [więcej w: stężenie alkoholu we krwi kalkulator, kalendarz triathlon 2015, krem pod oczy z peptydami ]