Tak więc, w której pośredniczy TLR3 kontrola zakażenia EMCV-D i cukrzycy może obejmować DC i być może inne komórki szpiku TLR3 +, które znajdują się w wyspach lub infiltrują wysepki podczas infekcji. Dodatkowo, TLR3 może działać w układowych DC i makrofagach, kontrolując globalne miana wirusa i przebieg infekcji. Odpowiedzi IFN-I na EMCV-D indukowane przez MDA5 i TLR3 są różne pod względem amplitudy i kinetyki. Niepotrzebne role TLR3 i MDA5 w kontrolowaniu zakażenia EMCV-D. komórki skłoniły nas do oceny ich względnego wpływu na odpowiedzi IFN-I na EMCV-D. Zauważyliśmy, że Tlr3. /. myszy miały wyższe miana wirusa w trzustce w porównaniu z WT lub Mda5. /. myszy we wczesnych punktach czasowych PI (patrz Figura 3C), podczas gdy Mda5. /. u myszy rozwinęły się wyższe miana wirusa niż WT lub Tlr3a /. myszy w późniejszych punktach czasowych (patrz Figura 3C). Na tej podstawie postawiliśmy hipotezę, że TLR3 i MDA5 zapobiegają cukrzycy indukowanej EMCV-D poprzez indukowanie IFN-I w różnych punktach czasowych po infekcji. Aby to ocenić, zmierzyliśmy IFN-I w surowicy zainfekowanych myszy przy użyciu czułego i zwalidowanego testu biologicznego. W szczególności, poziomy IFN-I zostały zmniejszone (10-krotnie, P <0,01) w Mda5. /. w porównaniu z myszami WT 24 godziny po zakażeniu; resztkowa ogólnoustrojowa odpowiedź IFN-I w Mda5. /. myszy były zależne od TLR3, ponieważ nie wykryto IFN-I w surowicy myszy DKO (Figura 6A). W związku z tym ilościowy wpływ MDA5 i TLR3 na akumulację IFN-I w surowicy jest wyraźny, a MDA5 odpowiada za większość. MDA5 i TLR3 również przyczyniły się w różny sposób do kinetyki odpowiedzi IFN-I. IFN-I wykryto już w 15 godzin po zakażeniu EMCV-D w surowicy WT i Mda5. /. myszy, podczas gdy wykryto je dopiero później w Tlr3. /. myszy. Wnioskujemy, że TLR3 i MDA5 indukują odpowiedzi IFN-I o różnej amplitudzie i kinetyce, które są niezbędne do ochrony trzustki wewnątrzwydzielniczej przed zakażeniem EMCV-D. Rycina 6MDA5 i TLR3 indukują odpowiedzi typu I IFN, które różnią się czasem i wielkością. (A) Próbki surowicy od myszy WT, Mda5a / a, Tlr3a / a i DKO zebrano w określonych punktach czasowych po zakażeniu EMCV-D i oceniono pod kątem produkcji IFN typu I w teście biologicznym (n = 6 próbek na punkt czasowy w dwóch egzemplarzach, wyniki z 3 niezależnych eksperymentów). Irf3. /. (n = 8; 2 niezależne eksperymenty) i Ifnb. /. (n = 6) myszy zakażono EMCV-D i monitorowano pod kątem poziomów glukozy we krwi (B) i przeżywalności (C). Chimery BM z Irf3. /. lub Ifnb. /. BM do gospodarzy WT (n = 6 dla każdego) zakażono EMCV-D i monitorowano pod kątem (D) stężenia glukozy we krwi i (E) przeżycia. Istotność statystyczną obliczono za pomocą testu dwustronnego dla ucznia i pokazano następująco: * P <0,05; ** P <0,01; *** P <0,001. The TLR3. IRF3. IFN-. oś w komórkach hematopoetycznych zapobiega cukrzycy indukowanej EMCV-D .. Sygnały mediowane przez TLR3 aktywują czynnik transkrypcyjny IRF-3, który wiąże IFN-y. promotor i indukuje IFN-y produkcja i wydzielanie (55). Jeśli wczesny IFN-. produkcja indukowana przez TLR3 jest konieczna, aby zapobiec cukrzycy indukowanej EMCV-D, myszom z niedoborem IRF-3 lub IFN-a również powinien rozwinąć się cukrzyca po zakażeniu EMCV-D. Aby to sprawdzić, zainfekowaliśmy Irf3. /. i Ifnb. /. myszy z EMCV-D i zmierzonymi poziomami glukozy we krwi. Warto zauważyć, że zarówno Irf3. /. i Ifnb. /. u myszy rozwinęła się hiperglikemia po infekcji (Figura 6B). Jednak oba szczepy myszy z niedoborem były bardziej wrażliwe na EMCV-D i zmarły wcześniej niż Tlr3a /. myszy (Figura 6C), najprawdopodobniej z powodu globalnej wady IRF-3 lub IFN-a osłabia dodatkowe szlaki antywirusowe niż te wywoływane przez sam TLR3. Ponieważ TLR3 musi być wyrażany w przedziale krwiotwórczym w celu ochrony przed cukrzycą indukowaną EMCV-D, postawiliśmy hipotezę, że defekt IRF-3 i IFN-a ograniczone do przedziału krwiotwórczego powinno wystarczyć do wywołania cukrzycy. Aby to przetestować, stworzyliśmy chimery Irf3. / WT i Ifnb. / WT BM, które następnie zainfekowano EMCV-D. Obie chimery rozwinęły hiperglikemię po infekcji i miały łagodny defekt przeżycia analogiczny do chimer Tlr3a / WT BM (Figura 6, D i E). Dane te silnie potwierdzają hipotezę, że wczesny IFN-y wytwarzanie przez komórki krwiotwórcze przez oś sygnalizacyjną TLR3. IRF-3 ma kluczowe znaczenie dla ochrony przed cukrzycą indukowaną EMCV-D .. Zakażenie EMCV-D w Tlr3. /. Myszy są związane z. apoptoza komórek i naciek mieloidalny. T1D jest często powodowane przez autoimmunologiczne niszczenie wysepek trzustkowych przez autoreaktywne limfocyty T. EMCV-D. Cukrzyca indukowana w Tlr3. /. jednak myszy nie wydawały się powodować znaczącej infiltracji wysp trzustkowych po zakażeniu (dane nie pokazane), co zmniejsza prawdopodobieństwo zaangażowania mechanizmu autoimmunologicznego. [więcej w: wydłużenie etapu edukacyjnego uzasadnienie, kalendarz triathlon 2015, mleko z biedronki wycofane ] [więcej w: sok z buraka właściwości, redukcja tkanki tłuszczowej dieta, szkoła rodzenia madalińskiego ]
Partnerzy serwisu:
Zobacz tez:
Komórki wysiano na 6-studzienkowe płytki i stymulowano 24 godziny później 50 ng / ml IFN-y. lub TNF-a przez lub 2 dni. Usunięto pożywkę i 300 ul buforu do lizy (1%… Read More CEACAM6 działa jako receptor adherentno-inwazyjnych E. coli, wspomagając kolonię błony śluzowej jelita cienkiego w chorobie Leśniowskiego-Crohna ad 9
Rozwój i utrzymanie jajników są słabo poznane; jednak choroby, które wpływają na te procesy, mogą dostarczyć wgląd w podstawowe mechanizmy. XX żeńska dysgenezja gonad (XX-GD) jest rzadkim, genetycznie heterogennym zaburzeniem,… Read More Mutacja w genie nukleoporyny-107 powoduje dysgenezję XX gonad
Ponieważ TZD mogą zmniejszać PSA wytwarzane przez komórki nowotworowe (LNCaP) in vitro przy minimalnym hamowaniu proliferacji komórek nowotworowych (9), wycinaliśmy guzy, aby określić, czy TZD wywierały wpływ na ortotopowy wzrost… Read More PPAR ligandy hamują wzrost guza pierwotnego i przerzuty przez hamowanie angiogenezy ad 7